VİYANA - SNmedia.at/17 Aralık 1936’da Buenos Aires’te doğan Bergoglio, kimya eğitiminin ardından 21 yaşında Cizvit tarikatına katıldı. 1969’da rahip, 1998’de Buenos Aires Başpiskoposu, 2001’de ise Kardinal oldu. 2013 yılında Papa 16. Benedikt’in istifası sonrası papa seçildi. Tarihteki ilk Cizvit papa olan Francis, papalık ismini Assisili Aziz Francis’ten aldı.
Francis, Vatikan’daki lüks gelenekleri bir kenara bırakıp konukevinde yaşamayı, halkla iç içe olmayı tercih etti. Papalık yüzüğü altın değil altın kaplama gümüştü; lüks arabalar yerine mütevazı bir Renault 4L kullandı. Kurşun geçirmez Papamobil yerine halkla doğrudan temas kurduğu araçlara bindi. Apostolik Saray yerine Domus Sanctae Marthae’da kalmayı seçti.
Sosyal adaletin savunucusu
Francis, yoksulların yanında yer aldı, aşırı kapitalizmi ve tüketimciliği eleştirdi. İklim değişikliğiyle mücadelede öncü oldu; 2015 tarihli “Laudato si” genelgesiyle çevre koruma çağrısı yaptı. Pandemi döneminde aşılama çağrısında bulundu ve boş Aziz Petrus Meydanı'ndaki tek kişilik Paskalya ayiniyle tüm dünyaya umut verdi.
Tartışmalı açıklamalar ve krizlerle mücadele
Göçmen karşıtlığına, popülizme ve eşitsizliğe karşı durdu. Eşcinsel çiftlere belirli şartlarda nikah yolu açması ve laiklerin Vatikan'da yöneticilik yapabilmesine olanak sağlayan kilise tüzüğüyle yeniliklere imza attı. Öte yandan, kürtajı “kiralık katillik” olarak nitelemesi ve taşıyıcı anneliğe yönelik küresel yasak çağrısı tartışma yarattı.
İstismar skandallarıyla mücadele
Papa Francis, rahiplerin neden olduğu çocuk istismarı vakalarıyla yüzleşti ve Vatikan’da çocuk koruma komisyonu kurdu. Ancak bu alandaki reformlarının etkinliği eleştirildi.
Barış elçisi olarak gezileri
Francis, farklı inançların temsilcileriyle diyalog kurdu, Kudüs'te sembolik birlik mesajı verdi, Irak, Kanada ve Birleşik Arap Emirlikleri gibi zorlu bölgelere tarihi ziyaretler gerçekleştirdi. Diplomatik misyonları Küba-ABD yakınlaşmasına da katkı sağladı.
Zorluklarla geçen son yıllar
Yaşadığı sağlık sorunları nedeniyle son yıllarında tekerlekli sandalyeye bağımlı hale gelen Papa, istifa etmeyi düşünmediğini açıkça dile getirmişti. Otobiyografisinde, “Gerçek şu ki, Rab hayatın saatidir,” sözleriyle yaşamı Tanrı’nın iradesine bıraktığını belirtmişti.